Het is weer filosofeertijd deze vrijdag! Deze keer over het heelal. Dus voor de niet geïnteresseerden: klik het vooral weg, en voor de geïnteresseerden: lees verder! 🙂
Het heelal roept altijd vragen op bij ons:
Hoe groot is het?
Waar komt het vandaan?
Wat is het nou precies?
Waarom is het er?
Wat is de verhouding tussen ons en het heelal?
We kunnen bezig blijven…
Het heelal is zo oneindig groot dat wij er oneindig veel vragen bij kunnen stellen. We kunnen ons niet eens voorstellen hoe klein we zijn ten opzichte van het universum. Dat geraakt al buiten onze verbeelding. Hoe kunnen we er dan alles over weten? Het antwoord is simpel: niet. Tenminste: niet wij mensen alleen. Maar wie weet wat er nog meer leeft in dit universum. Het kan bijna niet zo zijn dat wij het enige planeetje met leven zijn. Het zou egocentrisch zijn om dat te denken.
Wanneer je naar buiten kijkt zie je al dat ons middelpunt de zon is. De zon bepaalt de schaduwen, wanneer het dag of nacht is en wij draaien er maar omheen. Het zonnestelsel is al ondenkbaar groot voor ons. Vergelijk ons dan eens met het hele heelal! Het is niet te doen.
Wat wil ik hiermee nou zeggen?
Gewoon dat de gedachte aan het heelal zo mooi is. Het is zo groot dat jouw eigen problemen ineens zo onbenullig zijn. Het heelal motiveert ons ook. We hebben nog zo verschrikkelijk veel om te onderzoeken en mee te maken. Tijd is geen punt meer, want generaties op generaties gaan eeuwig door met de oneindige taak om het heelal te onderzoeken. Misschien is dat ook wel een soort van eeuwig leven.
Dat lijkt me een mooie gedachte om deze Philosophy Friday mee af te sluiten.
Fijn weekend! 🙂
Philosophy Friday: ik en het heelal
Foto’s door Rik ter Horst
Geef een reactie